Op een moment van
groot verlies flitsen allerlei gedachten door je heen, vooral van "wat
hebben we samen meegemaakt"en ik kan jullie vertellen, het waren er heel
veel.
Toen ik hoorde
dat het niet goed ging met Wim schoot een moment heel helder door mijn
gedachten, het is een beeld dat ik graag met jullie wil delen.
Het was op een
zaterdagmiddag, we waren iets ouder dan 16 jaar,
(Willem met z'n
Kievit, een merk brommer onbekend bij een ieder die Wim niet kende, en
mijn persoon met een Tomos).
We stonden op de
hoek van de markt in Eindhoven, in, de startblokken om op het juiste
moment "de grote stap te maken naar het ultieme, waar iedereen over
sprak n.l. Club 44.
Een beetje
zenuwachtig maar vastberaden wachtten we op de gene die nog meer durf
hadden dan wij, en al regelmatige gasten waren van dit Walhalla.
Ons wachten werd
snel beloond, teamgenoten van mijn hockeyelftal kwamen niets vermoedend
aangeschokt. Een wederzijdse blik van "NU" en nog geen tien tellen later
was het een feit, samen met mijn teamgenoten stonden Willem en ik, alsof
het de gewoonste zaak van de wereld was, aan de bar met een pilsje.
De waarde van
zo'n moment wordt pas nu pijnlijk duidelijk, het was HET moment waarmee
we samen een vriendschap opbouwde met veel vrienden om ons heen. Maatjes
die elkaar bijna blindelings aanvoelden, onafscheidelijk en bijna niet
tussen te komen.
Een flitsmoment
met Willem Bedankt Willem voor die momenten.
Door Rob van
Wendel de Joode uitgesproken op de begrafenis van onze vriend Willem
/Wim Weber in 2004
Helaas is zijn
vrouw Henrice Sterke (en mijn vriendin voor Wim) onverwachts overleden
op 16 maart 2010. Henrice (24 augustus 1952 - 16 maart 2010) en Wim
Weber zijn nu samen en in onze gedachten. We hebben mooie tijden door
gemaakt met elkaar in onze jeugd in Eindhoven.
|